شعرها (صفحه 1)

بر عشق توام، نه صبر پیداست، نه دل بی روی توام، نه عقل بر جاست، نه دل این غم، که مراست کوه قافست، نه غم این دل، که توراست، سنگ خاراست، نه دل رودکی

ممکن ز تو چون نیست که بر دارم دل آن به که به سودای تو بسپارم دل گر من به غم تو نسپارم دل دل را چه کنم بهر چه می‌دارم دل

نگارینا دل و جانم ته داری همه پیدا و پنهانم ته داری‌ نمی‌دونم که این درد از که دارم همی دونم که درمانم ته داری باباطاهر

برخیز و بیا بتا برای دل ما حل کن به جمال خویشتن مشکل ما یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم زان پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما

گفتی چه کسی؟ در چه خیالی؟ به کجایی؟ بی تاب توام، محو توام، خانه خرابم بیدل دهلوی

آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی معذوری اگر در طلبش میکوشی باقی همه رایگان نیرزد هشدار تا عمر گرانب ها بدان نفروشی

یاد باد آنکه بروی تو نظر بود مرا رخ و زلفت عوض شام و سحر بود مرا یاد باد آنکه ز نظاره رویت همه شب در مه چارده تا روز نظر بود مرا یاد باد آنکه ز رخسار تو هر صبحدمی افق دیده پر از شعلهٔ خور بود مرا یاد باد آنکه ز چشم خوش و لعل لب تو نقل مجلس همه بادام و شکر بود مرا خواجوی کرمانی

هر وقت دودݪ بــودے هر وقت نمیدونستــے چے خوبـہ چـہ بـد ؛ چشمــاتو ببند یہ نفس عمیق بڪش؛ خودتو رها ڪن، بسپـار بــہ خدا بذار جواب سوالتو توو قلبت جاری کنه

دو چشمت باغ بادام‌اند انگار دو صبح خفته در شام‌اند انگار دو کافر کیش در ظاهر مسلمان رباعی‌های خیام‌اند انگار سعید بیابانکی

تو را، گم نخواهــم ڪرد! درمن، مانده اے خیلے وقت است ڪه، تو را،جسـتجو ڪرده ام مے بینے، تا نامت را،مے برم دستـــانم، مے لـــرزد! چقدر شور بپا ڪرده اے ‌