شعرها (صفحه 3)

زمانی که برای اولین بار دیدمت از دور همانند فرشته بودی وقتی نزدیک تر شدم قلبم بیشتر و بیشتر به تپش افتاد همان لحظه بود که فهمیدم بقیه عمرم را عاشق تو خواهم بود با لمس دستان تو همه زندگی ام دگرگون شد و اکنون، برای همیشه می خواهم کنارت باشم.

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

در هوایت بی قرارم روز و شب سر ز پایت بر ندارم روز و شب مولانا

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم با عقل آب عشق به یک جو نمی رود بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

عشق چو کار دل است دیده دل باز کن جان عزیزان نگر مست تماشای عشق عطار

دی کوزه‌ گری بدیدم اندر بازار بر پاره گلی لگد همی زد بسیار و آن گل بزبان حال با او می‌گفت من همچو تو بوده‌ام مرا نیکودار

نمیدانے چطور گیج مے شوم وقتے هرچه مے گردم معنے نگاهت در هیچ فرهنگ لغتے پیدا نمے شود … !

در این هستی غم انگیز وقتی حتی روشن كردن یک چراغ ساده «دوستت دارم» كام زندگی را تلخ می‌كند وقتی شنیدن دقیقه ای صدای بهشتی‌ات زندگی را تا مرزهای دوزخ می‌لغزاند دیگر نازنین من چه جای اندوه؟ چه جای اگر؟ چه جای كاش؟ و من… این حرف آخر نیست! به ارتفاع ابدیت دوستت دارم حتی اگر به رسم پرهیزکاری های صوفیانه از لذت گفتنش امتناع كنم مصطفی مستور

فدای ناز عشقت ناز دانه که عشقت کنج دل زد آشیانه به یاد سوزش مجنون ز لیلی به یادت سوختم در این زمانه

تو تمنای من و یار منو ای جان منی پس بمان تا که نمانم به تمنای کسی تو خودت روح و روانی تو آرامش جانی پس بمان تا که نمانم به تماشای کسی مولانا