شعرها (صفحه 7)

ای دل به خدا قسم، ضرر دارد عشق صد درد و هزار دردسر دارد عشقهشدار مرا از این رباعی بشنو از حادثه دور شو، خطر دارد عشق جمیله موسوی

عمریست مرا تیره و کاریست نه راست محنت همه افزوده و راحت کم و کاست شکر ایزد را که آنچه اسباب بلاست ما را ز کس دگر نمیباید خواست

عشق تو عالم دل جمله به یکبار گرفت بختیار اوست برما که تو را یار گرفت من اسیر خود واز عشق جهانی بی‌خود من درین ظلمت و عالم همه انوار گرفت سیف فرغانی

با لب نمناک لبت را به هوس می بوسم از همین لحظه و تا قطع نفس می بوسم من که زندانی چشمان تو بودم ز ازل چشم زیبای تو را پشت قفس می بوسم دل من را ندهی وعده به وصلت … پس از این طرح لب های تو را هم به عبس … می بوسم نه که پنهانی و با ترس و نه در خوف و رجا در همین کوچه و نزد همه کس می بوسم هم به هنگام اذان و دم محراب نماز هم کلیسای مسیح وقت جرس می بوسم ابتدا نقش دو چشمان تو را می کشم و روی این دفتر زیبا و سپس می بوسم وقت این قافیه تنگ است و غزل مست تو شد شکوه داری که چرا روی تو بس می بوسم ؟؟

هزاران لاله و گل در جهان بی همه زیبا به چشم دیگران بی آلاله مو به زیبایی درین باغ سرافراز همه آلالیان بی

از پشت تریبون دلم عشق چنین گفت محبوب تو زیباست، قشنگ است، ملیح است اعضای وجودم همه فریاد کشیدند احسنت صحیح است، صحیح است، صحیح است ملک الشعرای بهار

ممکن ز تو چون نیست که بر دارم دل آن به که به سودای تو بسپارم دل گر من به غم تو نسپارم دل دل را چه کنم بهر چه می‌دارم دل

به جان جوشم که جویای تو باشم خسی بر موج دریای تو باشم تمام آرزوهای منی، کاش یکی از آرزوهای تو باشم محمدرضا شفیعی کدکنی

همگان به جست‌ و جوی خانه می‌گردند من کوچه‌ خلوتی را می‌خواهم بی‌ انتها برای رفتن بی‌ واژه برای سرودن و آسمانی برای پرواز کردن عاشقانه اوج گرفتن رها شدن سیدعلی صالحی

فال حافظ زدنت از پی دلتنگی کیست؟ من که هر لحظه به یاد تو و دلتنگ تو ام هر ستاره یه نشان از غم و دلتنگی من آسمان را بفرستم که بدانی همه جا یاد تو ام؟