شعرها (صفحه 7)

باز امشب غزلی كنج دلم زندانی است آسمان شب بی حوصله ام طوفانی است هيچ كسی تلخی لبخند مرا درک نكرد های های دل ديوانه ی من پنهانی است

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت به قصد جان من زار ناتوان انداخت نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من دل من داند و من دانم و دل داند و من خاک من گل شود و گل شکفد از گل من تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من

لبت، تنت، سخنت، چهره‌ات تماشایی آهای دختر رعنا چقدر زیبایی به زعم من تو میان تمام مردم شهر سرآمد همه دختران و زن‌هایی به زیر پیرهن تو بهشت گمشده ایست حرارت بدنت دوزخی‌ست رویایی بگو که مادر تو کیست که این چنین زادست دو چشم شرقی و یک صورت اروپایی جنوب داغ لبت سرخی غروب خزر شمال خیس نگاهت خلیج تنهایی تنت روایتی از برف‌های قطب جنوب خودت روایتی از یک پری دریایی پر از حکایت ناگفته‌ای و می‌دانم که تو نخوانده‌ترین داستان دنیایی محمود غریبی

ملوانی شوریده خلبانی سر به هوا شاعری عاشق قصابی دل رحم کارگری ساده… آدم‌های زیادی در من هستند که عاشق هیچ کدامشان نیستی جلیل صفر بیگی

بتی کز ناز پا بر دل گذارد ستم باشد که پا بر گل گذارد تمنایی که دارد یار فایز به چشم ما قدم مشکل گذارد فایز دشتستانی

فدای ناز عشقت ناز دانه که عشقت کنج دل زد آشیانه به یاد سوزش مجنون ز لیلی به یادت سوختم در این زمانه

اگه می گفتی می خوامت دلم دیگه غصه نداشت شب چشام خوابش می برد نیازی به قصه نداشت اگه می گفتی می خوامت تو دنیا چیزی کم نبود رو خاطرات خوبمون هاشور زرد غم نبود

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من دل من داند و من دانم و دل داند و من خاک من گل شود و گل شکفد از گل من تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من مولانا

دیدار به دل فروخت، نفروخت گران بوسه به روان فروشد و هست ارزان آری، که چو آن ماه بود بازرگان دیدار به دل فروشد و بوسه به جان رودکی