شعرها (صفحه 7)

فال حافظ زدنت از پی دلتنگی کیست؟ من که هر لحظه به یاد تو و دلتنگ تو ام هر ستاره یه نشان از غم و دلتنگی من آسمان را بفرستم که بدانی همه جا یاد تو ام؟

خوشتر از دوران عشق ایام نیست بامداد عاشقان را شام نیست

می نوش که عمر جاودانی اینست خود حاصلت از دور جوانی اینست هنگام گل و باده و یاران سرمست خوش باش دمی که زندگانی اینست

زمانی که برای اولین بار دیدمت از دور همانند فرشته بودی وقتی نزدیک تر شدم قلبم بیشتر و بیشتر به تپش افتاد همان لحظه بود که فهمیدم بقیه عمرم را عاشق تو خواهم بود با لمس دستان تو همه زندگی ام دگرگون شد و اکنون، برای همیشه می خواهم کنارت باشم.

کافیست صبح که چشمانت را باز می‌کنی لبخندی بزنی جانم صبح که جای خودش را دارد ظهر و عصر و شب هم بخیر می‌شود محمد خسرو آبادى

حال من خوب است اما با تو بهتر می‌شوم‌ آخ‌… تا می‌بینمت یک جور دیگر می‌شوم‌ با تو حس شعر در من بیشتر گل می‌کند یاسم و باران که می‌بارد معطر می‌شوم‌ در لباس آبی از من بیشتر دل می‌بری‌ آسمان وقتی که می‌پوشی کبوتر می‌شوم‌ آنقَدَرها مرد هستم تا بمانم پای تو می‌توانم مایه‌ی ـ گهگاه‌ـ دلگرمی شوم‌ میل‌، میل توست‌، امّا بی تو باور کن که من‌ در هجوم بادهای سخت‌، پرپر می‌شوم

ترکیب طبایع چو به کام تو دمی است رو شاد بزی اگر چه بر تو ستمی است با اهل خرد باش که اصل تن تو گردی و نسیمی و غباری و دمی است

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من دل من داند و من دانم و دل داند و من خاک من گل شود و گل شکفد از گل من تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت چون آب به جویبار و چون باد به دشت هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت روزی که نیامده‌ ست و روزی که گذشت

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی